Latarnia morska w Czołpinie

Latarnia morska w Czołpinie jest jednym z piętnastu czynnych obiektów nawigacyjnych na polskim wybrzeżu. Stoi ona na szczycie najwyższej utrwalonej wydmy – Wydmie Czołpińskiej (56m n.p.m.). Sąsiaduje od zachodu z latarnią w Ustce, a od wschodu w miejscowości Stilo. Budynki te służą do nawigacji statków na morzu, zatem muszą być z daleka widoczne i rozpoznawalne, dlatego różnią się wyglądem oraz charakterystyką i zasięgiem światła.

Czołpińska latarnia morska została zaprojektowana w 1872 roku przez budowniczego E. Kummera, a uruchomiono ją 15 stycznia 1875 roku. Zwężającą się ku górze wieżę rozplanowano na okrągłej podstawie kamiennej o średnicy 7 metrów. Zbudowana jest z czerwonej cegły, której nie pokryto tynkiem ze względu na nietrwałość tego typu okładzin. Latarnię, tzn. najwyższy punkt latarni, o kryształowych szybach połączonych stalowymi blachami, przykryto stożkowym daszkiem z odgromnikiem i otoczono balkonem, z którego czyszczono szyby z zewnątrz.

Początkowo w latarnie został zainstalowany aparat Fresnela, który w okresie międzywojennym zastąpiono światłem elektrycznym. Czołpińska latarnia morska nadal spełnia funkcje orientacyjne. Obecnie sygnał świetlny przerywany widoczny jest z odległości około 21 mil morskich, czyli 40 km.

Nie zniszczona w okresie działań wojennych latarnia morska w Czpłpinie wraz z gospodarstwem rodzin latarników morskich tworzy zespół budowlany, który został wpisany do rejestru zabytków.

Źródło: tekst pochodzi z tablicy informacyjnej znajdującej się przy latarni morskiej.

Zobacz panoramę sferyczną - Latarnia w Czołpinie

Miasto 76-214 Czołpino